 |
1954’den beri |
|
, yapılan bütün seçimlerin kiminde oy veren bir yurttaş, kiminde partili sandık görevlisi, kimi zaman da milletvekili aday olarak, bırakın o tarihteki cumhurbaşkanının, başbakanının, genel başkanın hiçbir politikacının ağzından çıkanın yüz kızarttığını görmedim. Sonunda eleştirenlerin, ister ana muhalefet lideri ister bir parti başkanı ister bir yazar ya da sanatçı ve sıradan bir yurttaş olsun, “anıranlar” sıfatıyla aşağılandığı ilk kez görülüyor. Ülkemiz ve insanımız açısından daha da korkutucu ve acı olan, bir cumhurbaşkanının çözemediği görev ve sorumluluklarının bedelini (suçunu) birilerinin üzerine atarak, tepeden bu tehlikeli gidişi adeta keyifle seyredebilmesidir. Bizim gibi özellikle Müslüman ülkelerde, demokrasiyi “salt sandık” sanan tek adamlar, bir konuda çok erken ustalaşırlar: “halkın hafızası yoktur, yanlışı da, haksızlığı da unutur, yeter ki, karnının şişi insin”! Aile boyu Ak Saraya yerleşen politikacı, öyle ya da böyle sandıktan çıktığı her seçim sonrasın da “yola devam” derken, sözde “ileri demokrasi” dese de, o yol artık, “dedim dedik, yaptığım yaptık” yolu oldu. Zaten yolun başında, dememiş miydi, “demokrasi bizim için amaç değil, hedefe giden yolda araçtır?” Bütün bu böbürlenmesine karşın, 2019 yerel ve özellikle İstanbul belediye başkanlığı seçimini yitirdikten sonra hızlanan fırtına, “şişi iner” sanılan çoğunluğun hafızasında şimşekleri çaktırmaya yetmişti. Simdi, hem aile boyu yalnızlığına ve hem de diline kadar inen saldırgan söylemine bakılırsa, bu kez sandıktan çıkamayacağı korkusu Ak Sarayın bütün bacalarını sarmış durumda. Ancak, asıl görev muhalefet partilerinindir. Propaganda kanallarındaki ambargolara ve kaynak kıtlığına ve her türlü kışkırtmaya karşın, bu defa, Tek Adamın gündemine kapılmadan, ülkenin en acil sorunun halkın aş-iş derdi ve çıkış yolunun da sandıktan geçtiğini ve çözebilecekleri umudunu seçmene vermek için dur-durak demeden koşmalıdırlar. Eşek yerine koyup “anırıyorlar” diyenlere de “İt ürür kervan yürür“ deyip, hızlanmalıdırlar. |
|