 |
13 Ocak 2005— “Asmin diyari Hakkâri okullarinda soguktan titreyen çocuklar, bizim çocuklarimiz, yarinlarimiz degil mi?” |
|
Yasar Seyman her zamanki aydinlik kalemi ile 8 Ocak 2005 tarihinde sunlari yazmis: “…Kent olusu Cumhuriyet’le yasit Hakkâri merkezinde çocuk parki yok! Hakkâri’de issizlik sorunu yüzde yetmislere variyor. Halkin yüzde 68 oyuyla seçilen Belediye Baskani’nin makam otosu bile yok. Asmin diyari Hakkâri okullarinda soguktan titreyen çocuklar, bizim çocuklarimiz, yarinlarimiz degil mi? ‘Bir yerlerde bir çocuk hep sizi hatirlasin’ sözü ne güzel… Ülkemizin sivil toplum örgütleri, isadamlari, sanatçilari, girisimci kadinlari, Hakkâri’nin yüz aklari isminizi tasiyan bir çocuk parkini Hakkâri’de yapmaya var misiniz?” Simdi ben de bunlarin altina, 1976 yilinin Temmuz ayinda yani yaklasik 30 yil önce yazdiklarimi ekliyorum. (O tarihte Abdullah Öcalan’in adi sani yok ve PKK harflerini bir arada bilmecelerde bile bulamazdiniz) “…Sorsalar bana, Politikanin en iyi tarafi nedir? diye, Haritanin içine girerek, onu insanlari ile dolasip yasiyor olmak derim hiç düsünmeden. Hakkâri’nin Semdinli’sine biraz daha buruk, daha sorumlu, daha yüzü kizararak bakar insan. Semdinli’nin yilin alti ayi kapanan yolunun, ancak mayislarda açilabildigini, Çukurca’da bir çift lastik ayakkabi için yurttasin Hakkâri Valisinden belge almasi gerektigini, Zap Suyu Vadisindeki eski Mezopotamya uzantisi yabanilesmis üzüm baglarini insanlarimizin terk edip birakmak zorunda kaldigini, yolsuzluktan Daglica’da yasayanlarin halinin, görenden degil tahmin edebilenlerden ögrenildigini haritada pek göremeyiz. Cizre’de sicaktan insanlar uyuyup kalir, içmeye bile su zor bulur. Midyat’a dogru gece yola çikmak korkutucu bir istir. Sirnak’ta daglar kömür dolu, ancak yöre fakirlikten kurtulmamis. Botan Çayi akar durur, insanlar etrafta fakir. Sorsaniz ‘çok kolay sulanir etrafi bu çayin’ derler. Kozluk, Sason dolayindaki tütünün kalitesi hiçbir yerde yoktur. Ne getirebilmis oralara? Hiçbir sey. Batman bozkirinda fiskiran bir zenginlik (petrol), çevresine hiçbir sey verememis, üstelik aci bir yabancilasma var tellerin öbür tarafinda. Baykan’dan Bitlis’e yesil iç açici, ama insanlar dertlerinden, hirsla herkese çatmaya hazir. Dogubeyazit’tan Agri heybetli gözükür. Dogubeyazitli is için kosar durur Igdir Ovasina. Uzak yer! Pamuk fiyati yeter gelmez onlara. Tuzluca’da kahveler dolu, ne yapar, ne yer içer bu insanlar! Ardahan’dan Kars’a dag tas hayvan dolu, insanin gözü parlar zenginlik kaynagi diye. Bakilmaz, beslenmez, satilmaz. Geçen yillarda yemsizlikten bir yilda ölen hayvan sayisi bir milyon basa yakin. ‘Savsatli, Ardanuçlu ne is görür?’ diye soran azdir. Alti ay yolu kapanan Semdinli’den fakir… Artvin de kurtarmaz onlari. Maçailliler (Camili) eskisi gibi, henüz karismamislar insan içine. Nasil olsun ki? Dokuz ay geçit vermez yollari, ayri dünyada yasarlar, sanki devlet yok, devlet güçsüz orada. Bingöl’de sanki her gün deprem var. ‘Baslanmis bitirilmemis isler tablosu’ gibi kirik dökük. Kigi Yedisu Vadisi, haritada bakildiginda en çok akarsuyun bulundugu yöre belki. Yedisu Vadisi bolluk vadisi, gidilip gelinebilse… Bir heyelan, simdi git gidebilirsen bugünlerde Kigi’ya. Hayvanlarin yemi için insanlar sirtinda yük tasir. Diyarbakir bugday ambari olur, verim artirilabilse. Verdiginden az fazlasini, ancak aliyor köylü. Büyükçe bir köy sanki günesin altinda Diyarbakir. ‘Niye Gaziantep kadar olsun sanayisi gelismez?’ diye düsüneni var mi, bilinmez. Sokaklarda fakir insanlar, bir o tarafa, bir bu tarafa… Erzurum dogunun Paris’i imis. Anlasilan, bu nedenle Erzurumlularin çogu Istanbul’da, Ankara’da, Izmir’de çalisip yasiyorlar. ‘Askerimiz olmasa ne olurdu acep?’ demeyi kimse kendine sormamis simdiye dek.” Yasar Seyman’in “çocuklar için istedigi, Hakkâri’nin parki da olsun”, önerisini bende destekliyorum. Ancak, onun dün yazdiklari ile 30 yil önce benim yazdigima bakinca, sunu düsünmekten kendimi alamadim. “30 yil sonra Hakkâri’de degisen bir sey yok” |
|